Monodialog

Yazmanın ne kadar rahatlatıcı olduğunu unutmuşum. İnsan düşüncelerini kelimelere dökmek istediğinde düşünceleri netleşiyor. Hele benim gibi kafasında sürekli bin bir şey uçuşan biriyseniz yazmak çok yardımcı oluyor.

Mutsuz muyum?  Evet.
Neden mutsuzum ? Cevap yok.
Mutlu muyum ? Hayır.
Mutlu olmak için bir şey yaptım mı ? Hayır.
Mutlu olmak için neden bir şey yapmadın ? Bilmem.
Salak mısın ? Evet.
Salak değilsin. Salak olmak işime geliyor.
Neden insanlardan kaçıyorsun ? İnsanlar canımı yakıyor.
Neden insanlar canını yakıyor ? Onları olduklarından daha değerli görüyorum.
İnsanları seviyor musun ? Seviyordum.
Eskiden severken şimdi neden sevmiyorsun ? Kırdılar beni
Belki onları ilk sen kırdın ? Kırıcı olduğumu düşünmüyorum.
Yanlış düşünüyorsun o zaman. Bilmem olabilir.
Tekrar insanları sevmeyi denedin mi ? Denemedim.
Denemelisin. Sanırım. Ya canımı tekrar acıtırlarsa ?
Acıtıcaklar. Hem de daha fazla acıtıcaklar. Canımın yanmasını istemiyorum.
Canın yanmazsa bir şey hissetmezsen hayat hayat olur mu ? Olmaz sanırım.
Hayat böyledir. Canın da yancak, oturup kahrolucaksın da. Güzel günlerin de olmuştur elbet. Evet oldu.
Hayatın acısı olmasa o mutlu anların değeri olur muydu ? Hiç böyle düşünmemiştim.
Son zamanlarda en mutlu olduğun zaman neydi ? Denize karşı içtiğim viski.
O gün neden mutluydun ? Sevdiğim biriyle beraberdim. Bir şeyleri başardığımı hissediyordum. Orada o keyfi yaşamayı hak etmiştim.
Nedenini sorduğumda ilk sevdiğin kişiyi söyledin. Yanında o olmasa gene bu kadar mutlu olur muydun ? Sanırım mutluluğumu paylaşmayı seviyorum.
İnsanlardan kaçma o zaman. Mutluluğunu paylaş. Mutluluk paylaştıkça çoğalır. Haklısın. Tanımadığın birinden bile gelen sıcak bir gülümseme insanı mutlu etmeye yetiyor.
O zaman şimdi güzelce uyu ve gülümseyerek uyan.